RSS
Οι πραγματικά 100 καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, για πρώτη φορά τόσο αναλυτικά στην ελληνική γλώσσα.

STALKER – Στάλκερ 1979 (Andrei Tarkovsky):

Στη Ρωσία του μέλλοντος, ένας καθηγητής και ένας συγγραφέας προσπαθούν υπό την καθοδήγηση ενός μυημένου ιχνηλάτη του μυστηρίου, «Στάλκερ», να διασχίσουν την απαγορευμένη ζώνη ώστε να βρεθούν στο άδυτο των αδύτων του θαύματος, όπου ο χρόνος και οι φυσικοί νόμοι, έχουν χάσει κάθε λογική τους έννοια.. Σύμφωνα με τα λεγόμενα, εκεί είχε πέσει ένας μετεωρίτης και δημιούργησε ένα μέρος γνωστό ως «το δωμάτιο». Ζητούμενο είναι η είσοδος στο δωμάτιο, εκεί όπου γυμνώνονται οι επιθυμίες, αποκαλύπτονται τα έσχατα Μυστήρια και πηγάζει η απόλυτη Ελπίδα. Έξω όμως από την πόρτα ο Tarkovsky τους ακινητοποιεί. Ο σκεπτικισμός και η απιστία τους, θα τους κρατήσει απ' έξω. Ο Στάλκερ μπορεί να ιδωθεί επίσης (τόσο από το μύθο όσο και από τις εικόνες της ταινίας) ως ο Χάροντας της αρχαιοελληνικής μυθολογίας, που οδηγεί του ξένους του στο μυστηριακό Υπερπέραν. Η βάρκα του έχει γίνει εδώ σιδηροδρομική τερζίνα. Σ' αυτό άλλωστε οδηγούν κι οι αναφορές στον «Ορφέα» του Jean Cocteau: το μισοσκότεινο μπαρ που είναι ο προθάλαμος του άλλου κόσμου, ο μοτοσικλετιστής (Κέρβερος), τα απόκοσμα φωτισμένα τοπία (φιλμ έγχρωμο τυπωμένο ασπρόμαυρο) μέχρι να φτάσουν στην «Ζώνη» (όπου η ταινία γίνεται έγχρωμη). Ο Στάλκερ είναι τρόπον τινά ένας καθοδηγητής, ένας φωτιστής της χριστιανικής παράδοσης που προσπαθεί να οδηγήσει τον συγγραφέα (Τέχνη) και τον επιστήμονα (Επιστήμη), σ' αυτό που ο Ρώσος σκηνοθέτης θεωρεί ως πιο σημαντικό απ' όλα, στην Πίστη και στην Αγνότητα. Σ' αυτά δηλαδή, που για ένα μικρό παιδί (όπως στο τέλος της ταινίας) αποτελούν το θεμέλιο του κόσμου του και επιτρέπουν την μυστική και ουσιαστική επικοινωνία με τον Κόσμο. Ένα απ’ τα σημαντικά στοιχεία της ταινίας είναι η παρουσίαση του χαρακτήρα του κάθε ήρωα, ο οποίος δεν είναι στατικός, αλλά μεταβάλλεται στη διάρκεια της πορείας τους. Η συνθετική χωροχρονική άρθρωση της αφήγησης, συνιστά ότι πιο προχωρημένο αισθητικά στον σύγχρονο κινηματογράφο, έστω και αν η παραδοσιακή ακεραιότητα του χώρου και του χρόνου (που χαρακτηρίζει τον κλασικό κινηματογράφο), διατηρείται ανέπαφη. Η πλαστική ομορφιά του έργου είναι ασύγκριτη: υπέροχη εκφραστική φωτογραφία, ευρηματικά καδραρίσματα που μεταβάλλουν τα πιο συνηθισμένα τοπία σε ζωγραφικές συνθέσεις, δεξιοτεχνικό μοντάζ, πρόσωπα που μπαίνουν στο κάδρο όχι μόνο από δεξιά ή απ' αριστερά, αλλά και από κάτω προς τα πάνω, εκμετάλλευση του βάθους πεδίου για δημιουργία μεγάλων πλάνων σεκάνς, κ.α. Τέλος σ’ αυτήν την ταινία ο Tarkovsky αναπτύσσει τη θεωρία του για τη «γλυπτική του χρόνου», την οποία πετυχαίνει με τον αργό ρυθμό που σε συνδυασμό με τα μεγάλης διάρκειας πλάνα, δίνουν στον θεατή την αίσθηση του χρόνου που περνά και χάνεται. Ένα φιλμ με τεράστιο όγκο φιλοσοφικών ερωτημάτων, που μετά τη θέαση δημιουργεί την ανάγκη για στοχασμό. Από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του Σοβιετικού σινεμά με πολλές ακόμα ταινίες που θα χωρούσαν σ’ αυτήν τη λίστα, όπως τα «παιδικά χρόνια του Ιβάν».

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετική μεταφυσική ταινία.

Ανώνυμος είπε...

δεν έχει τίποτα το μεταφυσικό ανώνυμε , καθαρή εικονογράφηση του φρουδικού ασυνείδητου είναι.Ένα μέρος χωρίς αρχη-τέλος-χρονο-κατευθυνσεις.Και ο τυπάκος που πάει να ευχηθεί να γίνει καλά ο ετοιμοθάνατος αδελφός του παίρνει αυτο που όντως ήθελε στο βάθος , χωρίς να το ξέρει >> γίνεται εκατομυριούχος και ο αδελφός του πεθαίνει.

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright 2009 The 100 Best Movies Ever Made. All rights reserved.
Free WordPress Themes Presented by EZwpthemes.
Bloggerized by Miss Dothy