RSS
Οι πραγματικά 100 καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, για πρώτη φορά τόσο αναλυτικά στην ελληνική γλώσσα.

MA NUIT CHEZ MAUD - Μια Νύχτα με τη Μοντ 1969 (Eric Rohmer):

Το τρίτο και πλέον εμβληματικό σκέλος των 6 «μύθων περί ηθικής» του πάλαι ποτέ διευθυντή σύνταξης των Cahiers du cinema, Eric Rohmer. Ο Jean-Louis, ένας άνδρας με την ιδιότυπη ιδιότητα του μαθηματικού και του ευσεβή Χριστιανού, εγκαθίσταται σε μια μικρή, γαλλική κωμόπολη. Μοναχικός και εσωστρεφής, αποφασίζει να παντρευτεί την άγνωστη κοπέλα που συναντά κάθε Κυριακή στην πρωινή κατήχηση. Ένα απόγευμα θα συναντηθεί με τον παλιό συμμαθητή του, Vidal. Οι συζητήσεις των δύο αντρών περί φιλοσοφίας, μαθηματικών και της αδιέξοδης κοσμοθεωρίας του Pascal θα συνεχιστούν στο διαμέρισμα μίας φίλης του Vidal. Χωρισμένη, χειραφετημένη και μητέρα ενός μικρού κοριτσιού, η Maud γίνεται η τρίτη εκδοχή στην συντηρητική οπτική του Jean-Louis και τον ακίνδυνο σκεπτικισμό του Vidal. Καθώς η μέρα φεύγει, το χιόνι πέφτει παντού και η οικοδέσποινα βρίσκεται ήδη ημίγυμνη κάτω από το παχύ λεπτό κάλυμμα του κρεβατιού της. Με πολλούς ενδοιασμούς, ο Jean-Louis συμφωνεί να μην διακινδυνέψει την επιστροφή στο σπίτι του. Και αποφασίζει έτσι, να περάσει μία νύχτα με την Maud. Μία σχηματική χαρτογράφηση του ρεύματος της nouvelle vague θα τοποθετούσε στο ένα άκρο τον ανθρωποκεντρικό Truffaut και στο άλλο τον διαβρωτικό φορμαλιστή Jean-Luc Godard. Στον μαγικό, ενδιάμεσο χώρο -τον τόπο των νεορεαλιστικών επιρροών και της de facto κατάργησης του παραδοσιακού γαλλικού σινεμά- κινείται ο Eric Rohmer του οποίου το ύφος έχει μια αρκετά πιο κρυφή και εσωστρεφή γοητεία. Στρέφοντας το βλέμμα του στην δυναμική των σιγανών ανθρωπίνων εκρήξεων, αλλά με διαλεκτική διάθεση απέναντι στον σαρωτικό αντικομφορμισμό του Godard, ο Rohmer αποτελεί την χρυσή τομή, ακολουθώντας το ξετύλιγμα μίας ιστορίας από την οποία ο θεατής μπορεί να αγκιστρωθεί, χωρίς ωστόσο να δέχεται την αβασάνιστη χαλιναγώγηση του κινηματογραφικού μέσου. Η κάμερα αποδεσμεύεται, πειραματίζεται ακόμα και με την hand-held αισθητική, για να εξασφαλίσει την μεγαλύτερη εφικτή εναλλαγή οπτικών, από αυτή του εγκλωβισμένου ήρωα μέχρι εκείνη του «αντικειμενικού» εξωτερικού παρατηρητή-του θεατή. Στις χαρακτηριστικές σεκάνς των καφέ, οι χαρακτήρες επιδίδονται σε άτυπες συνεντεύξεις, κυριεύοντας τον πλάνο, άλλοτε σε θέση συνεντευξιαστή και άλλοτε σε ρόλο ανακρινόμενου. Ωστόσο, ο Rohmer δεν περιορίζεται σε μία φορμαλιστική ή τιμητική χρήση της nouvelle vague υπογραφής. Οι στιλιστικές του επιλογές έχουν πάντα ως επίκεντρο τους χαρακτήρες του, με τρόπο αμεσότερο από εκείνον του Godard. Οι σκηνές της Maud, από την νυχτερινές στιγμές με τον Jean-Louis μέχρι την εκδρομή τους στο χιονισμένο βουνό κυριαρχούνται από μεγάλα λευκά blocks και ένα mise-en-scene επί τούτου δομημένο σε στοιχεία λευκού χρώματος. Το πρόσωπο του πειρασμού, η γυναίκα που αναπάντεχα δοκιμάζει την ηθική του ήρωα είναι σαρκαστικά προστατευμένη πίσω από ένα παραπέτασμα αγνότητας, κάνοντας δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ αμαρτίας και ευσεβούς πόθου. Με τρόπο αντίστοιχα ειρωνικό, η αρχική σεκάνς στο αυστηρά δομημένο περιβάλλον του ναού ακυρώνονται από την χαοτική κίνηση στα στενά δρομάκια της πόλης, καθώς ο Jean-Louis πρόκειται να αντικρίσει το "τέρας" του λαβυρίνθου, την Maud. Υπερασπιζόμενος τον μεγάλο γιανσενιστή φιλόσοφο-μαθηματικό που αποκηρύχθηκε από την Εκκλησία, ο Rohmer δεν φιλοδοξεί να παραδώσει κανενός είδους κήρυγμα ή ηθικοπλαστική νουθεσία, αλλά να καταδείξει κυρίως το έλλειμμα θάρρους και συνέπειας δύο διαφορετικών ανδρικών ιδεολογικών «τύπων»: ενός μαρξιστή και ενός καθολικού. Αμφότεροι θα ταπεινωθούν σαν μικρά παιδιά μπροστά στο βλέμμα της Maud, θα φανούν ανεπαρκείς και θα κουκουλώσουν τις αντιφάσεις τους με μεγάλα λόγια. Από αυτό το σημείο και πέρα, η μελαγχολική εξίσωση «μια γυναίκα, δύο άντρες και ακόμη μία γυναίκα» που εφηύρε ο Eric Rohmer ζητά την τελική της επίλυση από την οπτική γωνία του θεατή. Στην χειρότερη περίπτωση, ο τελευταίος δεν μπορεί παρά να εκτιμήσει την αγνότητα ενός σκηνοθέτη, που μοιάζει να προβαίνει σε ανιδιοτελή εξομολόγηση των προσωπικών του αδυναμιών και διλημμάτων.

1 σχόλια:

Unknown είπε...

Η πρώτη στις 100 κατά την άποψη μου!!!!!!!!!!!

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright 2009 The 100 Best Movies Ever Made. All rights reserved.
Free WordPress Themes Presented by EZwpthemes.
Bloggerized by Miss Dothy