RSS
Οι πραγματικά 100 καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, για πρώτη φορά τόσο αναλυτικά στην ελληνική γλώσσα.

A CLOCKWORK ORANGE – Το κουρδιστό πορτοκάλι 1971 (Stanley Kubrick):

Η πιο αμφιλεγόμενη ταινία του μεγάλου περφεξιονιστή Kubrick, η οποία αποσύρθηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο για σχεδόν τριάντα χρόνια (την απέσυρε ο σκηνοθέτης, διότι φοβήθηκε ότι θα λογοκριθεί, λόγω των κρουσμάτων βίας που έριχναν την ευθύνη στην επιρροή της ταινίας) και επανήλθε τυλιγμένη στο μύθο της, λίγο μετά το θάνατό του. Κάπου στην Αγγλία, στο κοντινό μέλλον. Ο Άλεξ (Malcolm McDowell) είναι ένα αγόρι που αγαπά τις κλοπές, τους βιασμούς, την υπερβολική βία και κυρίως τον Μπετόβεν. Ως αρχηγός μιας συμμορίας ανηλίκων αποδεικνύει καθημερινά τις ηγετικές του ικανότητες και την αντικοινωνική συμπεριφορά του. Κάποια στιγμή, προδομένος από τους φίλους του, θα πέσει στα χέρια της αστυνομίας και, υπό την απειλή της βαριάς ποινής, θα δεχτεί να συμμετάσχει σε ένα πειραματικό πρόγραμμα που σκοπό έχει να δημιουργήσει υπάκουους πολίτες. Με τη χορήγηση ναρκωτικών και την υποχρεωτική έκθεση σε σκηνές βίας και σεξ, οι εκπρόσωποι του νόμου υποχρεώνουν τον εγκέφαλο του Άλεξ να αντιδρά αρνητικά σε κάθε παράνομη πράξη και του αφαιρούν την ελεύθερη βούληση. Πρόκειται για μια επιθετική σάτιρα με την οποία ο σκηνοθέτης επικρίνει το κοινωνικό σύστημα, που ενώ δείχνει να εναντιώνεται στη βία, το ίδιο λειτουργεί με τη βία. Ο Kubrick με αριστοτεχνικό, όσο και σαρκαστικό τρόπο μας παρουσιάζει πώς ο θύτης γίνεται θύμα μιας κοινωνίας σε βαθιά κρίση, μιας κοινωνίας με αποστεωμένους θεσμούς, διεφθαρμένης και ανελεύθερης. Η διάχυτη ειρωνεία που εκπέμπεται από το έργο ισοπεδώνει τα πάντα και ουσιαστικά καταδεικνύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αποτυχία ενός συστήματος… Βέβαια η ταινία είναι εξαιρετικά πολυεπίπεδη ιδεολογικά και με πολλούς συμβολισμούς. Εκτός από το θέμα της βίας, θίγει το ζήτημα της αυταρχικής εξουσίας, το οποίο έχει ως τάση να δημιουργεί πειθήνια άτομα, και γενικά πραγματεύεται την ανθρώπινη φύση και την ανθρώπινη βούληση. Η δύναμη όμως της ταινίας βρίσκεται στην δεξιοτεχνική, γεμάτη έμπνευση και εκφραστικότητα, σκηνοθεσία του Kubrick: Έντονη χρήση ευρυγώνιων φακών που δημιουργούν ένα γκροτέσκο θέαμα με την παραμόρφωση που προκαλούν (ιδίως στα γκρο - πλάνα), συμβολική χρήση χρωμάτων (με τα ζεστά χρώματα του κόκκινου και του πορτοκαλί στο πρώτο μισό και τις παγερές αποχρώσεις του μπλε και γκρίζου στο υπόλοιπο), ηχητική μπάντα σε υψηλές εντάσεις (ο σκηνοθέτης ήθελε η ένταση του ήχου να είναι υψηλή ώστε να ενοχληθούν οι θεατές), στιλιζαρισμένες ερμηνείες. Η μεγάλη κωμωδία του συστήματος, δοσμένη με τη μορφή ενός φουτουριστικού θρίλερ. Ο Kubrick, παρατηρεί ως εντομολόγος, διεισδύει στα κλειστά συστήματα εξουσίας και στην αλληλεπίδρασή τους με τα ευρύτερα, καταλήγει στην ανακύκλωση της βίας. Η ειρωνεία του είναι ισοπεδωτική, εκμηδενίζει θύτες και θύματα και αντιστρέφει σατανικά τους ρόλους τους. Μια ταινία μύθος, μια διαχρονική αισθητική πρόταση, της οποίας η οπτική υπερβολή, τα εξεζητημένα κοστούμια και σκηνικά, η τοποθέτηση της κάμερας και του θεατή σε ρόλο ηδονοβλεψία, η σοφή χρήση του μοντάζ και της μουσικής, ακόμη και η επιδειξιμανία του σκηνοθέτη δημιουργούν ένα σύμπαν που παραμένει μοναδικό.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright 2009 The 100 Best Movies Ever Made. All rights reserved.
Free WordPress Themes Presented by EZwpthemes.
Bloggerized by Miss Dothy