RSS
Οι πραγματικά 100 καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, για πρώτη φορά τόσο αναλυτικά στην ελληνική γλώσσα.

JULES ET JIM - Ζυλ και Τζιμ 1962 (Francois Truffaut):

Η ταινία απόγειο της nouvelle vague, προσαρμογή ενός ημι-αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του Henri-Pierre Roche, που πραγματεύεται το αρχετυπικό κινηματογραφικό ménage a trois. Λίγο πρίν τον Α' παγκόσμιο πόλεμο δύο φίλοι, ο Αυστριακός Jules και ο Γάλλος Jim, γνωρίζονται, αλληλοσυμπαθιούνται, μιλούν για τέχνη, ζωγραφίζουν και ερωτεύονται το ίδιο κορίτσι την Catherine, με ένα μοναδικό τρόπο, που ταξιδεύει τον θεατή πέρα από τις κλισαρισμένες ηθικοπλαστικές ταμπέλες. Εκεί που οι έννοιες της (ερωτικής) ιδιοκτησίας και της (ανα)παραγωγής μοιάζουν ξεφτισμένες και «λίγες». Η Catherine τελικά παντρεύεται τον Jules και πηγαίνει να ζήσει μαζί του στην Γερμανία. Ο πόλεμος που ξεσπά τους χωρίζει και όταν ξανασυναντιούνται αργότερα, αυτός ο έρωτας για τρεις θα καταλήξει σε τραγωδία... Μια ιστορία για τη φιλία και πώς αυτή εξελίσσεται μέσα στο χρόνο. Μερικές απ’ τις ξεχωριστές τεχνικές που εισήγαγε ο Truffaut είναι η γρήγορη περιστροφή της κάμερας (panoramic που φτάνουν σε 360 μοίρες), το πάγωμα της εικόνας και το μοντάζ με τη μέθοδο της ίριδας (μαυρίζει η εικόνα και από το κέντρο της μέσα από έναν κύκλο που διευρύνεται γρήγορα η ακτίνα του εμφανίζεται η νέα εικόνα). Η Jeanne Moreau ερμηνεύει μια ιδεωδώς φονική γυναίκα, που περικλείει την χαρά της ζωής και συμβολίζει το μυστήριο του σινεμά. Παγιδευμένη στην ανθρώπινη ύπαρξή της, με σχέσεις συναισθηματικά ταραχώδης, προσπαθεί μάταια να την υπερκεράσει, σέρνοντας μαζί της στον όλεθρο τους δύο φίλους. Το μεγαλείο της ταινίας, έγκειται στο ότι, εμπεριέχει όλες τις ρήξεις που προκάλεσε το γαλλικό Νέο Κύμα στους βασικούς κανόνες του κινηματογράφου. Η εισαγωγή της ιδέας του να βλέπεις την ιστορία από πολλαπλές οπτικές, ο ανελέητος διαμελισμός του κοινωνικού status quo και των μπουρζουαζικών μύθων (όπως η οικογένεια, ο γάμος, η φιλία), το στραπατσάρισμα των σεξουαλικών ταμπού, τα πηδήματα αριστερά και δεξιά στο χωροχρόνο, το γρήγορο και όχι απαραίτητα στρωτό μοντάζ, τα jump cuts, τα εξωτερικά γυρίσματα, και πάνω απ’ όλα το mises-en-scene (η κίνηση στο σταθερό κάδρο) ως υπογραφή του δημιουργού, όλα μα όλα είναι εδώ μέσα, μέχρι και η δαιμονοποίηση του καταναλωτισμού, με το μεγαλύτερο, πιο τρομερό και τελικά φονικό όπλο: το αυτοκίνητο. Ένα φιλμ για την ομορφιά και την τρυφερότητα του έρωτα. Μια ελεγεία για το εφήμερο της ευτυχίας και την αστασία της ζωής. Μία από τις ποιητικότερες ταινίες του κινηματογράφου, ένα πλατωνικό Συμπόσιο.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright 2009 The 100 Best Movies Ever Made. All rights reserved.
Free WordPress Themes Presented by EZwpthemes.
Bloggerized by Miss Dothy